Zzp’ers in de zorg moet je juist koesteren
Hugo de Jonge, de minister voor VWS, wil af van de zzp’ers in de zorg. Althans dat vertelt hij en marge van een interview bij het programma Meldpunt van omroep MAX over de toekomst van de verpleeghuizen. Hij zou wetgeving in voorbereiding hebben om al die zzp’ers de loondienst in te dirigeren. Als dit nieuws mij -moeder van een zorgintensief kind- bereikt, reageer ik als door een wesp gestoken.
Betaald uit een PGB
Daniël, mijn middelste zoon van 15, heeft het syndroom van Down. Hij is een vrolijke blonde jongen die van het leven geniet, maar wel veel begeleiding nodig heeft. Niet bij het naar de wc gaan of omdat hij verpleegkundige zorg nodig heeft, maar wel bij het omgaan met de wereld om hem heen. Hoe werkt dat, social media? Hoe zit het met het verkeer? Wat betekent vriendschap en wat is het verschil met verliefd zijn? Dat soort vragen, net als blijven oefenen met klokkijken, zelfstandig boodschappen doen en rekenen met geld.
School alleen is niet genoeg en omdat ik niet al die begeleiding zelf kan doen ( zijn moeder zijn is al een dagtaak), heeft hij een PGB -een persoonsgebonden budget. Uit dat budget betalen we zzp’ers die bij ons thuis, vaak aan de keukentafel, werken met Daniël. Zzp’ers dus en beslist geen mensen in loondienst.
Daarom zzp’ers in de zorg
Waarom ik kies voor zzp’ers? Omdat ik graag zelf beslis wie er elke week bij ons aanbelt. Niet alleen omdat Daniël gebaat is bij vaste gezichten. Hij heeft een gevoelige sociale antenne en komt pas tot leren als er een relatie is.
Maar ook omdat persoonlijke begeleiding heel informeel en privé is. Zo’n begeleider ontmoet mijn andere kinderen, weet wat we in het weekend doen, wat we eten en voelt ’t natuurlijk als mijn man en ik een keer ruzie hebben.
Daarbij: zzp’ers in de zorg zijn flexibel. Ze kunnen die paar uurtjes na schooltijd en in vakantie weer op een ander moment. Soms werken ze ’s avonds of ’s nachts om ouders te ontlasten.
En ze hebben meer dan genoeg expertise en ervaring zónder een ‘zo doen we het hier altijd’ houding, waar ik nogal allergisch voor ben. Want het gaat hier om Daniël, een uniek persoon.
Je moet ze koesteren
Dus lees ik die berichten over de uitspraken van de Minister en huiver. Want er is gewoon vraag naar zulke zelfstandigen. Een vraag van mensen zoals ik die hun hulpverleners koesteren en voor wie een persoonlijke relatie de basis is, om überhaupt tot goede zorg te komen.
Het is dan wel heel fijn om vervolgens te lezen dat ook ZZP-Nederland vindt dat ‘de flexibele schil van zorg-zpp’ers moet gekoesterd worden’. We gaan elkaar nog hard nodig hebben.
Silvie (52) is schrijfster en moeder van drie puberzonen. Daniël met het syndroom van Down is de middelste. Volg haar op LinkedIn of Twitter.
Ben jij een zzp’er in de zorg? Wie zorgt er voor jou als jij ziek wordt? De deelnemers aan SharePeople zorgen voor elkaar, doe je mee?
