Het onvermogen van passie!
Laatst was ik deelnemer op een training ‘Spreken met Impact’. De vraag was: wil iedereen een minuut iets presenteren over zijn passie.
Passie!
De groep was er klaar voor. De één sprak over haar passie voor het organiseren van surprise parties (best grappig), de ander had gegoogeld naar ‘passie’ en dacht nu dat haar kinderen haar passie zouden zijn. Een derde vond haar werk haar passie; niet haar huidige werk natuurlijk, maar dat werk, waar ze nog eens werk van ging maken.
Laat 10 mensen beurtelings over hun passie spreken en je weet zeker dat je er niks mee te maken wil hebben. Omdat ik van nature weinig passioneel ben op commando, zat ik wat te peinzen. Ik was zo aan de beurt en werd dan geacht vol pathos te presenteren. Toen kreeg ik opeens een helder inzicht: alles wat ik ooit bereikt had was niet in eerste instantie gebeurd vanuit passie, maar vanuit… (ik ben inmiddels aan de beurt en loop naar de rode stip).
Passie!!! brul ik met een weids armgebaar. De zaal schrikt zich een ongeluk en gaat gepassioneerd rechtzitten. Passie, vervolg ik, daar heb ik dus niets mee. Alle goeds wat mij is overkomen, is niet voortgekomen vanuit passie, maar uit verveling. Ik was gewoon wat aan het rommelen en toen kwam er een mooie trein voorbij. Ik sprong erop en maakte een leuke rit! En daar werd ik dan wel weer een klein beetje gepassioneerd van. Maar dat kwam dus pas later; het begint met verveling.
Ik kan dus iedereen aanbevelen, zei ik, maak gewoon eens een wandeling door het park zonder doel; loop eens naar de koelkast, kijk er even in en doe ‘m dan weer dicht zonder iets te pakken. Ga eens op de bank zitten zonder scherm. (Interruptie trainer…) Leen, ga maar weer zitten, hartelijk dank voor je bijdrage.
Opstap naar succes
Verveling dus, als opstap naar passie en succes. Maar ja, zeg dat maar eens op een sollicitatiegesprek.
‘Zo, u wilt hier werken?’
‘Ja, misschien wel’
‘Misschien?? Waarom heeft u dan gesolliciteerd op deze functie?’
‘Ik had niks te doen meneer; en toen zag ik uw vacature voorbijkomen’
‘Ja, en toen dacht u: dat is echt iets voor mij?’
‘Nou, ik ken het bedrijf natuurlijk nog niet, maar je weet nooit, dacht ik’
‘ERUIT!!!’
Tsja, het is eigenlijk niet gek dat ik nooit ergens aangenomen ben en toen maar ondernemer ben geworden. En toch blijf ik erbij. Het begint met verveling, de passie komt later.
Jezelf functioneel vervelen is trouwens nog lastiger dan je denkt. De bekende Franse filosoof Blaise Pascal zei eens: all of humanity’s problems stem from man’s inability to sit quietly in a room alone.
Tienduizenden millennials (en hun ouders net zo goed) bezwijken tegenwoordig onder keuzestress, wanhopig zoekend naar hun passie in verre landen. Wat ze nodig hebben is geen passie, maar actie. Life rewards action, is iets waar ik 100% van overtuigd ben. Gewoon beginnen, dan ontsluiten zich vanzelf allerlei deuren, wegen, kansen en mogelijkheden. De deur van passie gaat naar binnen open. Je kan het niet op commando afdwingen op heidagen en brainstormsessies. Begin gewoon.
Weet je niet waar? Begin dan eens met vervelen. Stop met projectmanagement. Je leven is geen project en geen lineaire up-or-out ratrace. Zie het liever als een speeltuin, waarin je mag experimenteren en soms, per ongeluk, zomaar eventjes gelukkig wordt!
Hoe dan?
Nog 1x voor de bèta’s onder ons. Het zit dus niet zo:
Passie > Project > Succes
Maar zo:
Vervelen > Experimenteren > Geluk
Succes ermee!
Leen de Bruyne is eigenaar van de Groeiregisseur, een inspirerend en hands-on adviesbureau met focus op startups en scale-ups.
Lees ook welke ondernemer Cosmas Blaauw heeft geïnspireerd om transparant te ondernemen.
